Thailand Bangkok
Door: Youssef
Blijf op de hoogte en volg Youssef
17 April 2016 | Thailand, Bangkok
Vrijdag 8 april 2016
Gevlogen voor vaderland, gelachen, bijna bedrogen
Gevlogen voor vaderland
Vandaag was een lange dag. Op schiphol stonden we met ze alle, lex en zijn ouders, ik me moeder, broertje en een vriend van mijn broertje die ons ook heeft gebracht. Bij vertrekhal 2, gate 13 hadden we telepathisch afspesproken. Na alle spoedveiligheidscursussen van iedereen bleef er bij mij die van Stef het meest hangen; (probeer) altijd logisch na te denken. Hij vertelde een verhaal van Rick (zoon van) die op een strand was in Australie. Iedereen rende als een gek uit de zee en wat doet Rick, jazeker, die gaat kijken wat er in de zee is. Blijkt dat er haaien en (giftige)kwallen heel dicht bij de kust zwommen. Lekker bezig Rick!
het moment waar lex en ik dan op hadden gewacht was aangebroken. De 'awkwerd goodbey'. Half knuffelend en zoenend was iedereen afscheid aan het nemen van elkaar tussen de chaos van schiphol door.
Eenmaal aangekomen bij de juiste poort liepen we onze stoelen tegemoet. Nog nooit heb ik zoveel beenruimte gehad. Voor de mensen die weleens naar Pathe de kuip gaan, nou die beenruimte maal 2 hadden wij! Dat is voor mij de hemel op aarde. Duurde niet lang voordat we geconfronteerd werd met een gigantisch nadeel betreft onze beenruimte. Geen TV! What the fuck moeten we meer dan 10uur gaan doen!? na minuten lang zoeken, graaien, drukken heeft een aardige chineze stewardess ons het licht laten zien. De tv zat ergens onderin onze stoelen ingebouwd. Knopje ingedrukt houden en dan kon je hem zo uitklappen. Godzijdank!
Gelachen
Ik heb 3 en een halve films gezien (bij de eerste film ben ik na een uurtje inslaap gevallen voor 40 minuten terwijl ik voor me gevoel minstens 3uur had geslapen. Ik haatte mijn leven voor eventjes ;p), redelijke maaltijden gekregen, heerlijke straciatella toetje (lex had kersensmaak en beweerde dat die lekkerder was dan die van mij..... hahaha), een 'perfecte potje shithead' gespeeld en de broodjes van moederlief naar mijn maag getransporteerd tijdens deze vlucht naar ergens in China. Op de airport in china hebben we ongeveer een uurtje gewacht voor we onze tweede en tevens laatste vlucht gingen nemen naar Bangkok. Deze vlucht zou 2 en half uur duren. Geloof het of niet, zelfs hier kregen we een maaltijd! gekkigheid. Tijdens deze vlucht kregen Lex en ik de slappe lach. Dit kwam voornamelijk door de beestachhtige goeie film die voor iedereen werd opgezet (lees sarcastisch). De film was slechter dan de westrijd tussen Feyenoord en Cambuur en dat zegt veel... Na een slopende maar toch ook wel leuke tocht kwamen we eindelijk aan in Bangkok.
Bijna bedrogen
We moesten op de airport een aantal zaken regelen voor we naar onze hostel zouden gaan. 1. geld pinnen 2. geld wisselen zodat we makkelijker konden onderhandelen 3. een simkaartje kopen. Omdat nergens goed was aangegeven waar wat lag zijn we 3keer op en neer met de roltrap gegaan om onze zaken te regelen. Na lang gewaggel met onze backpacks hadden we alles gedaan en gingen we naar de taxistandplaats. Waar wij als normale mensen op een taxi afstappen om te vragen of hij ons wilde vervoeren worden we verwezen om een nummertje te trekken. WTF, een nummertje trekken voor een taxi. Wij helemaal omlopen, nummertje getrokken en naar de desbetreffende taxi gegaan. Nu begon het. We hadden overal op internet gelezen dat we moesten afdingen, alles wat ze vragen minimaal halveren! Wij waren nog nooit zo ready, als 2 extreem gierige hollanders wachten wij op onze prooi, de taxichauffeur, om de eerste move te zetten. hij begint een heel verhaal over tollkosten omdat we de snelweg pakken en dat gedeelte zou al150 baht (40 baht is 1euro) zijn, blablabla but total price for you guys is 450baht. Ik zeg meteen; sir we will give you 350 baht. Terwijl ik dit zeg stop al ik mijn tas in de achterbak. "350 baht is enough for you, *smiley face*. No sir I cannot do that, highwaycost is already soo much blablabla. Lex zegt op een gegeven moment; oke sir we give 400baht. We stappen al in voordat hij heeft kunnen reageren op onze nieuwe bod. In de auto doen we beetje smoothtalken, slachtofferrol erbij en jahoor hij accepteert het! Eerste onderhandeling hebben wij gewonnen. Dit werd bevestigd door een dame die ons de weg wilde wijzen en vroeg hoeveel wij kwijt waren voor de taxi. We hadden het gewoon voor de normale prijs gefixt volgens haar!
Deze zelfde dame zag ons staan met een kaart in onze handen en wilde helpen met de weg wijzen. In het begin kwam ze heel vriendelijk over en wilde ze ook wel oprecht helpen. Na een paar minuten en haar levensverhaal raakten we aan de praat over de jungle tour die we de volgende dag zouden gaan doen. Zij wist namelijk een toeristenbureau waar we heel goedkoop onze tours konden boeken. Een normaal persoon legt 1 keer uit hoe je daar komt en laat je verder met rust. Je voelt hem al aankomen, zij behoord niet tot de normale personen. We hebben godverdomme een half uur daar gestaan. Ook al hadden we een aantal keer gezegd dat we dankbaar waren voor de tips, maar liever onze eigen plan wilde trekken bleef ze door drammen. Ze regelde zelfs een Tuk-Tuk. Geen normale maar eentje die voor de overheid werkt. Deze belazeren toeristen niet zij ze, nou zometeen ga je lezen waarom we dit allemaal niet vertrouwde. Wij stappen in die Tuk-Tuk hopende dat die vrouw weg gaat zodat we snel die chauffeur onze plek konden wijzen. Nee hoor, deze vrouw wilde kosten wat kost zeker zijn dat wij naar dat bureatje zouden gaan. "I dont want your money, hahha" wij dachten; Yeah right...... Eindelijk ging dat vrouwtje weg en wij snel die kaart in het gezicht van die chauffeur duwen, hiernaartoe alstublieft! Die man stopt ff de Tuk-Tuk en kijkt, toen werden we helemaal gek. Alsof die twee oortjes inhadden en contact hadden met elkaar. Hij begon het zelfde verhaal te ratelen als dat vrouwtje, klotezooi. Toen wij vroegen hoeveel het zou kosten om naar onze plek te gaan in plaats van dat toeristen bureautje zei hij 100 baht en dit terwijl hij net 3 seconden geleden 20 baht zei! GRRRRR Mooiste is nog dat het toeristenburauetje 2 keer zo ver was als waar wij naartoe wilden gaan. We voelden aan onze water dat we bedrogen zouden worden dus hebben we de chauffeur gevraagd of we eruit mochten en zijn we maar gaan lopen. Bleek ongeveer kwartiertje lopen te zijn, helemaal prima.
Gevlogen voor vaderland, gelachen, bijna bedrogen
Gevlogen voor vaderland
Vandaag was een lange dag. Op schiphol stonden we met ze alle, lex en zijn ouders, ik me moeder, broertje en een vriend van mijn broertje die ons ook heeft gebracht. Bij vertrekhal 2, gate 13 hadden we telepathisch afspesproken. Na alle spoedveiligheidscursussen van iedereen bleef er bij mij die van Stef het meest hangen; (probeer) altijd logisch na te denken. Hij vertelde een verhaal van Rick (zoon van) die op een strand was in Australie. Iedereen rende als een gek uit de zee en wat doet Rick, jazeker, die gaat kijken wat er in de zee is. Blijkt dat er haaien en (giftige)kwallen heel dicht bij de kust zwommen. Lekker bezig Rick!
het moment waar lex en ik dan op hadden gewacht was aangebroken. De 'awkwerd goodbey'. Half knuffelend en zoenend was iedereen afscheid aan het nemen van elkaar tussen de chaos van schiphol door.
Eenmaal aangekomen bij de juiste poort liepen we onze stoelen tegemoet. Nog nooit heb ik zoveel beenruimte gehad. Voor de mensen die weleens naar Pathe de kuip gaan, nou die beenruimte maal 2 hadden wij! Dat is voor mij de hemel op aarde. Duurde niet lang voordat we geconfronteerd werd met een gigantisch nadeel betreft onze beenruimte. Geen TV! What the fuck moeten we meer dan 10uur gaan doen!? na minuten lang zoeken, graaien, drukken heeft een aardige chineze stewardess ons het licht laten zien. De tv zat ergens onderin onze stoelen ingebouwd. Knopje ingedrukt houden en dan kon je hem zo uitklappen. Godzijdank!
Gelachen
Ik heb 3 en een halve films gezien (bij de eerste film ben ik na een uurtje inslaap gevallen voor 40 minuten terwijl ik voor me gevoel minstens 3uur had geslapen. Ik haatte mijn leven voor eventjes ;p), redelijke maaltijden gekregen, heerlijke straciatella toetje (lex had kersensmaak en beweerde dat die lekkerder was dan die van mij..... hahaha), een 'perfecte potje shithead' gespeeld en de broodjes van moederlief naar mijn maag getransporteerd tijdens deze vlucht naar ergens in China. Op de airport in china hebben we ongeveer een uurtje gewacht voor we onze tweede en tevens laatste vlucht gingen nemen naar Bangkok. Deze vlucht zou 2 en half uur duren. Geloof het of niet, zelfs hier kregen we een maaltijd! gekkigheid. Tijdens deze vlucht kregen Lex en ik de slappe lach. Dit kwam voornamelijk door de beestachhtige goeie film die voor iedereen werd opgezet (lees sarcastisch). De film was slechter dan de westrijd tussen Feyenoord en Cambuur en dat zegt veel... Na een slopende maar toch ook wel leuke tocht kwamen we eindelijk aan in Bangkok.
Bijna bedrogen
We moesten op de airport een aantal zaken regelen voor we naar onze hostel zouden gaan. 1. geld pinnen 2. geld wisselen zodat we makkelijker konden onderhandelen 3. een simkaartje kopen. Omdat nergens goed was aangegeven waar wat lag zijn we 3keer op en neer met de roltrap gegaan om onze zaken te regelen. Na lang gewaggel met onze backpacks hadden we alles gedaan en gingen we naar de taxistandplaats. Waar wij als normale mensen op een taxi afstappen om te vragen of hij ons wilde vervoeren worden we verwezen om een nummertje te trekken. WTF, een nummertje trekken voor een taxi. Wij helemaal omlopen, nummertje getrokken en naar de desbetreffende taxi gegaan. Nu begon het. We hadden overal op internet gelezen dat we moesten afdingen, alles wat ze vragen minimaal halveren! Wij waren nog nooit zo ready, als 2 extreem gierige hollanders wachten wij op onze prooi, de taxichauffeur, om de eerste move te zetten. hij begint een heel verhaal over tollkosten omdat we de snelweg pakken en dat gedeelte zou al150 baht (40 baht is 1euro) zijn, blablabla but total price for you guys is 450baht. Ik zeg meteen; sir we will give you 350 baht. Terwijl ik dit zeg stop al ik mijn tas in de achterbak. "350 baht is enough for you, *smiley face*. No sir I cannot do that, highwaycost is already soo much blablabla. Lex zegt op een gegeven moment; oke sir we give 400baht. We stappen al in voordat hij heeft kunnen reageren op onze nieuwe bod. In de auto doen we beetje smoothtalken, slachtofferrol erbij en jahoor hij accepteert het! Eerste onderhandeling hebben wij gewonnen. Dit werd bevestigd door een dame die ons de weg wilde wijzen en vroeg hoeveel wij kwijt waren voor de taxi. We hadden het gewoon voor de normale prijs gefixt volgens haar!
Deze zelfde dame zag ons staan met een kaart in onze handen en wilde helpen met de weg wijzen. In het begin kwam ze heel vriendelijk over en wilde ze ook wel oprecht helpen. Na een paar minuten en haar levensverhaal raakten we aan de praat over de jungle tour die we de volgende dag zouden gaan doen. Zij wist namelijk een toeristenbureau waar we heel goedkoop onze tours konden boeken. Een normaal persoon legt 1 keer uit hoe je daar komt en laat je verder met rust. Je voelt hem al aankomen, zij behoord niet tot de normale personen. We hebben godverdomme een half uur daar gestaan. Ook al hadden we een aantal keer gezegd dat we dankbaar waren voor de tips, maar liever onze eigen plan wilde trekken bleef ze door drammen. Ze regelde zelfs een Tuk-Tuk. Geen normale maar eentje die voor de overheid werkt. Deze belazeren toeristen niet zij ze, nou zometeen ga je lezen waarom we dit allemaal niet vertrouwde. Wij stappen in die Tuk-Tuk hopende dat die vrouw weg gaat zodat we snel die chauffeur onze plek konden wijzen. Nee hoor, deze vrouw wilde kosten wat kost zeker zijn dat wij naar dat bureatje zouden gaan. "I dont want your money, hahha" wij dachten; Yeah right...... Eindelijk ging dat vrouwtje weg en wij snel die kaart in het gezicht van die chauffeur duwen, hiernaartoe alstublieft! Die man stopt ff de Tuk-Tuk en kijkt, toen werden we helemaal gek. Alsof die twee oortjes inhadden en contact hadden met elkaar. Hij begon het zelfde verhaal te ratelen als dat vrouwtje, klotezooi. Toen wij vroegen hoeveel het zou kosten om naar onze plek te gaan in plaats van dat toeristen bureautje zei hij 100 baht en dit terwijl hij net 3 seconden geleden 20 baht zei! GRRRRR Mooiste is nog dat het toeristenburauetje 2 keer zo ver was als waar wij naartoe wilden gaan. We voelden aan onze water dat we bedrogen zouden worden dus hebben we de chauffeur gevraagd of we eruit mochten en zijn we maar gaan lopen. Bleek ongeveer kwartiertje lopen te zijn, helemaal prima.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
